Het is al weer twee jaar oorlog in de Oekraïne. Ja twee jaar? Is het niet al begonnen in 2014 met de annexatie van de Krim? Het was op het nieuws deze week en vorige week. Nederland gaat meer geld geven aan de Oekraïne voor wapens, drones, en ander materiaal. Alleen het probleem is: met geld lossen we nu niets op! Er zijn niet voldoende fabrieken om die materialen te maken. Er is geen veilige plek om munitie op te slaan.
Nog een vraag: waar gaan we de grondstoffen vandaan halen om munitie te maken? Dus lossen we wat op met geld nu? Nee, nu niet! Maar op lange termijn waarschijnlijk wel. Betekent dit dus dat we zeggen: ‘nou Oekraïners tanden op elkaar, jullie moeten nog een paar jaar zo doorgaan?’ Ten kosten van zoveel levens? Een land die in puin ligt? Hoe behulpzaam zijn wij dan? Er wordt gezegd: ‘de Oekraïne moeten deze oorlog winnen want Poetin stopt niet daarna.’ Er wordt gezegd dat vervolgens een Europees land aan de beurt is. Dat betekent dus dat de Oekraïners vechten voor ONZE vrijheid. En wij geven geld voor het de lange termijn?
Wij zeggen: blijf nog maar in oorlog voorlopig laat je land aan puin gaan voor onze vrijheid? Wij moeten ons schamen. Als zij vechten voor ONZE vrijheid wordt het tijd dat wij gaan vechten voor ONZE eigen vrijheid! Wij moeten niet alleen materialen leveren. Wij hebben ook mensen. Wij moeten zelf naar het front om daar te gaan vechten voor ONZE eigen vrijheid. De soldaten van de Oekraïne die aan het front vechten zeggen uitgeput te zijn, geestelijk en lichamelijk. Ze zijn op en kunnen niet meer. Ze hebben last van trauma’s. Moeten wij dan zeggen blijf vechten mannen, voor ONZE vrijheid! Of moeten wij ons geroepen voelen om zelf voor ONZE vrijheid te gaan vechten?
Maaike Mossel.
Daar vind ik wat van!